Pytanie do eksperta - Robert Gozdalik, luty 2013

Czy  są  jakieś  rozwiązania  umożliwiające  podział kosztów chłodzenia poszczególnych jednostek  systemu  zmiennego  czynnika  chłodniczego VRF?

Zaletą systemów VRF jest ich elastyczność w projektowaniu i budowaniu instalacji klimatyzacji. Użytkownicy cenią uniezależnienie się od centralnego systemu klimatyzacji, co pozwala na optymalizację indywidualnych nastaw w celu osiągnięcia komfortu cieplnego oraz oszczędności energii. Widać to wyraźnie w rachunkach za energię elektryczną. Rachunki te są namacalnym dowodem na energooszczędność systemu. Oczywiście jest to przypadek najprostszy, kiedy koszty zużycia energii elektrycznej przez system VRF przypisane są do jednego użytkownika (np. najemcy).
Podział systemu klimatyzacji VRF na mniejsze systemy obsługujące poszczególnych użytkowników jest jednocześnie jedynym, w pełni wiarygodnym i naturalnym sposobem na prawidłowy podział kosztów zużycia energii naliczanych przez zakład energetyczny. Praktyka pokazuje, że często jeden system VRF obsługuje pomieszczenia należące do różnych najemców. Czasem jest to wynik świadomego planowania i projektowania instalacji VRF, kiedy indziej efekt zmiany podziału wynajmowanej powierzchni (zwykle biurowej lub handlowej) w zależności od indywidualnych potrzeb klientów. W takich przypadkach niezbędne jest znalezienie sposobu na możliwie bliski rzeczywistości podział kosztów energii zużytej przez jednostki wewnętrzne i zewnętrzne należące do systemu lub systemów.
Często uzależnia się podział kosztów od zajmowanej przez poszczególnych najemców powierzchni (lub kubatury) obiektu. Niezbędny jest wtedy osobny licznik energii elektrycznej obsługujący tylko system(y) VRF. Największa niedogodność takiego rozwiązania to brak możliwości uwzględnienia stopnia intensywności używania systemu klimatyzacji przez poszczególnych użytkowników – wszyscy płacą „proporcjonalnie”. Niewątpliwą zaletą takiego rozwiązania jest jego prostota i szybkość rozliczania.
Dostępne są również rozwiązania umożliwiające bardziej precyzyjny podział kosztów energii elektrycznej zużytej przez poszczególne jednostki wewnętrzne i współpracujące z nimi jednostki zewnętrzne. Jednym z nich jest wykorzystanie centralnych sterowników. Przykładowo producent systemów VRF – Mitsubishi Heavy Industries, Ltd. – wykorzystuje w tym celu sterowniki centralne obsługujące maksymalnie 128 jednostek wewnętrznych. Jest wśród nich sterownik typu „touch panel” SC-SL3N-BE; interfejs umożliwiający zarządzanie systemem przez przeglądarkę internetową Internet Explorer SC-WGWN-B oraz interfejs BMS SC-BGWN-B (protokół BACnet/IP, w przypadku protokołu LonWorks możliwość rozliczenia kosztów zależy od oprogramowania samego systemu BMS). Elementami systemu rozliczenia kosztów energii, oprócz sterownika centralnego, są również liczniki energii elektrycznej (producent określa liczbę i parametry liczników, które można podłączyć do danego typu sterownika). Informacje pobierane cyklicznie ze sterownika (za pomocą nośnika pamięci USB dla sterownika dotykowego, z użyciem specjalnego oprogramowania dla pozostałych rozwiązań) to dane operacyjne samego systemu klimatyzacji oraz dane o zużyciu energii z liczników. Sterowniki nie obliczają zużycia energii elektrycznej, ale dostarczają dane nie-zbędne do ich kalkulacji (format .csv). Algorytm obliczeń (wybierany na etapie konfiguracji systemu) wykorzystuje ilości przepływającego czynnika chłodniczego (otwarcie elektronicznych zaworów rozprężnych) lub czas pracy jednostek wewnętrznych (ON/OFF) i związane z nimi obciążenie jednostek zewnętrznych.
Należy pamiętać, że są to metody przybliżone, jednak pozwalają dość dokładnie oszacować koszty zużycia energii elektrycznej.

Robert Gozdalik
dyrektor działu klimatyzacji, Elektronika SA



Ocena: brak ocen
Musisz się zalogować by móc ocenić ten artykuł.