Skąd się bierze wilgoć w domu

Wilgoć jest wszechobecna w powietrzu. W mieszkaniu, jeżeli jest jej więcej niż tego potrzebuje człowiek, należy ją traktować jak substancję zanieczyszczającą powietrze. Nadmiar należy usuwać za pomocą wentylacji.

Zawartość pary wodnej w powietrzu może się znacząco zmieniać, przy czym maksymalna zawartość wilgoci w powietrzu zależy od ciśnienia atmosferycznego i temperatury.

Ze względów zdrowotnych i dla utrzymania komfortu cieplnego wilgotność względna powietrza w temperaturze 20-22 stopnie Celsjusza może wynosić 30-65%. W temperaturze około 26 stopni wilgotność nie powinna przekraczać 55%.

Gdy wilgotność przekracza 70%, warunki zaczynają sprzyjać powstawaniu grzybów i pleśni, które są szkodliwe dla ludzi i niszczą konstrukcję budynku.

Źródeł wilgoci w mieszkaniu jest wiele. Dostaje się ona do pomieszczenia wraz z powietrzem zewnętrznym, powstaje także w wyniku czynności wykonywanych przez domowników. Kąpiele, pranie, gotowanie produkują najwięcej pary wodnej. Także wszystkie organizmy żywe emitują wilgoć jako produkt metabolizmu.

Orientacyjna intensywność wydzielania pary wodnej:

• sen lub odpoczynek 50 g/h
• lekka praca 90 g/h
• ciężka praca 150 g/h
• szybki taniec 340 g/h
• kąpiel w wannie 1000-1100 g/h
• kąpiel pod prysznicem 1500-1700 g/h
• suszenie bielizny (jeden wsad do pralki) 2000 g/h
• gotowanie (jeden posiłek) 1000-2000 g/h

Ocena: brak ocen
Musisz się zalogować by móc ocenić ten artykuł.