Wentylacja wyporowa

Spotyka się także określenia:

• wentylacja przemieszczająca,
• wentylacja z termicznie uwarunkowanym przepływem powietrza,
• wentylacja z niskoburzliwym przepływem powietrza.

 

Idea organizacji przepływu powietrza przez pomieszczenie przy wentylacji wyporowej.

Koncepcja wentylacji wyporowej opiera się na świadomym wytworzeniu w pomieszczeniu dwóch stref różniących się zdecydowanie parametrami powietrza. W dolnej części pomieszczenia (wysokość do ok. 1.1 m od podłogi przy pracy siedzącej lub 1.8 m przy pracy w pozycji stojącej) tworzona jest "strefa czysta". Nad nią znajduje się "strefa zanieczyszczona" charakteryzująca się podwyższonymi stężeniami zanieczyszczeń powietrza. Taką stratyfikację uzyskuje się doprowadzając w sposób niskoburzliwy, bezpośrednio do strefy przebywania ludzi, powietrze chłodniejsze od temperatury pomieszczenia. Powietrze świeże ścielące się po podłodze porywane jest przez strumienie konwekcyjne tworzące się wokół osób oraz przedmiotów o ciepłych powierzchniach i transportowane jest ponad strefę przebywania ludzi gdzie umieszcza się wywiewniki. Wykorzystując człowieka jako siłę napędową ruchu powietrza w bezpośrednim jego otoczeniu uzyskuje się jakość powietrza lepszą niż przeciętna dla pomieszczenia. Poprawne obliczenie ilości powietrza doprowadzonego do pomieszczenia sprawia, że podgrzane i zanieczyszczone powietrze nie powraca do strefy pracy. Niestety takiemu rozwiązaniu towarzyszy stratyfikacja temperatury powietrza, mogąca stać się przyczyną dyskomfortu.

Zaletami wentylacji wyporowej są:

• wytworzenie stratyfikacji powietrza w pomieszczeniu prowadzące do ograniczenia mieszania się zanieczyszczonego powietrza i w konsekwencji do niskiej koncentracji zanieczyszczeń powietrza w strefie pracy,
• niskie prędkości powietrza wpływające między innymi pozytywnie na hałas instalacji,
• niska burzliwość przepływu,
• zmniejszenie wymaganej mocy chłodniczej (do zysków ciepła nie wlicza się zysków ciepła generowanych powyżej przyjętej granicy strefy czystej")

Za wady tego systemu należy uznać:

• istnienie ryzyka "krótkiego spięcia" w przypadku nawiewu powietrza o temperaturze wyższej od temperatury pomieszczenia,
• istnienie niebezpieczeństwa odczucia przeciągu w strefie przylegającej do nawiewnika,
• w przypadku dużych zysków ciepła w pomieszczeniu, wytwarzanie dużej różnicy temperatury na wys. 1.1 m i 0.1 m, co zwykle oceniane jest negatywnie przez użytkowników pomieszczeń,
• duże wymiary nawiewników oraz konieczność pozostawienia wolnej przestrzeni w bezpośrednim sąsiedztwie nawiewnika,
• zwiększone wymagania na moc systemu ogrzewania.

dr inż. Jerzy Sowa
Instytut Ogrzewnictwa i Wentylacji
Wydział inżynierii Środowiska
Politechnika Warszawska

Ocena: brak ocen
Musisz się zalogować by móc ocenić ten artykuł.