Baza wiedzy rynkowej
Przeglądasz profil popularny
Wentylacja łazienki
Drukuj PowrótPoprawne rozwiązanie wentylacji w łazience ma duże znaczenie nie tylko dla tego pomieszczenia, ale dla całego mieszkania. To właśnie poprzez łazienkę jest usuwana znaczna część zanieczyszczonego powietrza z pokoi.
Łazienka jest pomieszczeniem, w którym w przypadku złego działania wentylacji może się gromadzić wiele zanieczyszczeń. Najważniejszym z nich jest wilgoć, która powstaje w dużych ilościach podczas kąpieli a także prania i suszenia. Warto sobie uświadomić, że podczas kąpieli w wannie wydziela się około 1000g pary wodnej, a podczas kąpieli pod prysznicem nawet ponad 1500g. Wilgoć wraz z innymi zanieczyszczeniami napływa także do łazienki z innych pomieszczeń, ponieważ przepływ powietrza w mieszkaniu jest właśnie tak zaprojektowany, aby odbywał się od pokoi w kierunku kanałów wentylacji wywiewnej. A kanały umieszcza się zawsze w łazience. Jeżeli system wentylacji nie usunie nadmiaru wilgoci, wtedy para wodna będzie się skraplać. Najszybciej zauważymy to na lustrach lub na szybie, jeżeli w łazience jest okno, ale skraplanie następuje także na ścianach, posadzce, może także na suficie. Skraplanie pary jest nie tylko kłopotliwe, ale przede wszystkim groźne dla budynku. Na zawilgoconych powierzchniach powstają warunki korzystne do rozwoju pleśni i zagrzybienia. A co gorsze wilgoć może wnikać wgłęb ścian i prowadzić do ich uszkodzenia.
Nie trzeba nawet wspominać o zaduchu panującym w źle wentylowanej łazience.
Łazienka może być wentylowana w sposób naturalny (wentylacja grawitacyjna) jedynie wtedy, gdy jej kubatura jest większa niż 6,5 m3. W przeciwnym wypadku musi być wentylowana mechanicznie. (za pomocą wentylatorów).
Do usuwania zanieczyszczonego powietrza służy kanał wywiewny. Niezależnie od kubatury łazienki należy zapewnić takie warunki, aby kanał wentylacyjny usuwał 50 m3 powietrza w ciągu godziny. Aby tak się działo kanał musi mieć odpowiednią wielkość (pole przekroju nie mniejsze niż 0,016m2) i długość (co najmniej 2m). Musi też być prawidłowo zakończony nad połacią dachu.
Kratka wentylacyjna, przez którą powietrze dostaje się do kanału wywiewnego musi być umieszczona możliwie blisko sufitu. Jej górna krawędź nie może być niżej niż 15cm od sufitu aby powietrze bez przeszkód napływało do kanału. Nie należy stosować kratek wyposażonych w siatki ochronne zabezpieczające przed insektami. Gęsta siatka znacznie utrudnia przepływ powietrza.
O ile kanały wentylacyjne są wykonane prawidłowo i zapewni się należyty dopływ powietrza, to wentylacja naturalna powinna działać sprawnie – oczywiście w odpowiednich warunkach, czyli gdy w pomieszczeniu jest ciepło, a na zewnątrz chłodno. Sprzyja temu podwyższona temperatura powietrza w łazience w porównaniu z innymi pomieszczeniami w mieszkaniu.
Powietrze wentylacyjne doprowadza się do łazienki zawsze pośrednio, czyli przez pozostałe pomieszczenia. Taki kierunek przepływu należy zachować nawet wtedy, gdy w łazience znajduje się okno. Dlatego drzwi do łazienki nie mogą być szczelne. Aby powietrze przepływało swobodnie, konieczne jest wykonanie w drzwiach odpowiednich otworów lub kratki o łącznej powierzchni 200 cm2. Otwory muszą się znajdować w dolnej części drzwi. Można także podciąć całe skrzydło drzwi o około 2,5 cm.
Gaz w łazience
Przepisy dopuszczają instalowanie w łazienkach urządzeń spalających gaz. Mogą to być przepływowe podgrzewacze wody lub kotły c.o. Nie jest to jednak rozwiązanie wygodne, a dodatkowo trzeba zwrócić jeszcze większą uwagę nie tylko na skuteczna wentylację, ale także zapewnienie powietrza na potrzeby spalania gazu.
To ważne ponieważ przy niedostatecznej ilości tlenu, spalanie przebiega nieprawidłowo i może się zacząć wydzielać tlenek węgla – niezwykle trując gaz. Jest tym groźniejszy, że nie ma zapachu i jest bezbarwny. Zatrucie może się skończyć śmiertelnie. Sprawny system wentylacji powinien zapewnić prawidłowe spalanie, a w wypadku jakichkolwiek nieprawidłowości skutecznie usuwać niebezpieczny gaz, który może się przedostawać do pomieszczenia.
Jeżeli łazienka jest wentylowana naturalnie, a jej kubatura jest mniejsza niż 8m3, wtedy nie może być zainstalowane żadne urządzenie gazowe pobierające powietrze do spalania z pomieszczenia. Dopuszcza się jedynie urządzenia z zamkniętą komorą spalania.
Jeżeli w łazience ma się znajdować urządzenie z otwartą komorą spalania, wtedy kubatura musi być większa niż 8 m3.
Nawet gdy są spełnione te wymagania nie należy zapominać o doprowadzeniu powietrza niezbędnego do spalania. W wypadku podgrzewaczy przepływowych powietrze można doprowadzić pośrednio przez pokoje. Napływ powietrza do pokoi może się odbywać przez nawiewniki umieszczone w oknach lub w ścianach pokoi.
O wiele trudniejsze jest doprowadzenie powietrza do kotła c.o. ze względu na większe zapotrzebowanie na tlen. Według przepisów określających zasady montażu kotłów zasilanych gazem, powietrze powinno być doprowadzone bezpośrednio do pomieszczenia kotła. O ile jest on właśnie ulokowany w łazience, to powstaje problem wychładzania pomieszczenia zimą, co wiąże się ze zużyciem dodatkowej energii na ogrzewanie oraz może powodować dyskomfort podczas korzystania z łazienki.
Kłopotliwe jest także samo wykonanie nawiewu. Może to być nawiewnik okienny lub ścienny o stałej wydajności. Należy jednak pamiętać, że przy dużej wilgotności powietrza występującej w łazience, na nawiewniku podczas dużych mrozów może się pojawiać szron a nawet lód, który z czasem zmniejsza wielkość otworu nawiewnego. Dlatego nawiewnik należy regularnie czyścić.
Wprawdzie właśnie z tego powodu nie zaleca się montowania nawiewników w łazienkach, ale jednocześnie nie ma innego skutecznego sposobu doprowadzenia powietrza.
Wentylatory łazienkowe
Bardzo często stosuje się małe wentylatory montowane we wlocie do kanału wentylacyjnego, a mające wspomagać wentylacje naturalną. Z reguły jednak okazuje się, że skutki ich montażu są inne od oczekiwań. Podstawową wadą takiego rozwiązania jest blokowanie naturalnego przepływu powietrza przez kratkę wentylacyjną. Łopatki wentylatora ograniczają przepływ powietrza gdy wentylator jest wyłączony. A wyłączony jest niemal przez cały czas. Na dodatek część modeli jest wyposażona w klapkę, która od tylnej strony wentylatora zamyka wlot do kanału wentylacyjnego. Jej zadaniem jest przeciwdziałanie zawracaniu powietrza z kanału. Niestety gdy wentylator jest wyłączony, wtedy całkowicie ustaje wentylacja naturalna.
Wentylator nie zawsze sprawdza się w stosunku do oczekiwań także dlatego, że jego parametry nie odpowiadają warunkom, w jakich ma pracować. Często siła z jaka wentylator tłoczy powietrze do kanału okazuje się niewystarczające do przetoczenia powietrza przez cały kanał. W takiej sytuacji mimo, że wentylator pracuje, nie usuwa powietrza z pomieszczenia.
Są sytuacje, w których stosowanie wentylatorów wspomagających jest całkowicie zabronione. Wentylatorów nie wolno stosować w pomieszczeniach, w których są zainstalowane urządzenia spalające gaz w otwartym palenisku (podgrzewacze wody i kotły c.o. z otwartą komora spalania). W takim pomieszczeniu wentylator może zasysać spaliny z kanału spalinowego.
Wentylatorów nie wolno także stosować w budynkach, w których są zbiorcze kanały wentylacji wywiewnej. Pracujący wentylator może bowiem nadmuchiwać powietrze do innych mieszkań podłączonych do tego samego kanału wentylacyjnego.
Ocena: brak ocen
Musisz się zalogować by móc ocenić ten artykuł.
Łazienka jest pomieszczeniem, w którym w przypadku złego działania wentylacji może się gromadzić wiele zanieczyszczeń. Najważniejszym z nich jest wilgoć, która powstaje w dużych ilościach podczas kąpieli a także prania i suszenia. Warto sobie uświadomić, że podczas kąpieli w wannie wydziela się około 1000g pary wodnej, a podczas kąpieli pod prysznicem nawet ponad 1500g. Wilgoć wraz z innymi zanieczyszczeniami napływa także do łazienki z innych pomieszczeń, ponieważ przepływ powietrza w mieszkaniu jest właśnie tak zaprojektowany, aby odbywał się od pokoi w kierunku kanałów wentylacji wywiewnej. A kanały umieszcza się zawsze w łazience. Jeżeli system wentylacji nie usunie nadmiaru wilgoci, wtedy para wodna będzie się skraplać. Najszybciej zauważymy to na lustrach lub na szybie, jeżeli w łazience jest okno, ale skraplanie następuje także na ścianach, posadzce, może także na suficie. Skraplanie pary jest nie tylko kłopotliwe, ale przede wszystkim groźne dla budynku. Na zawilgoconych powierzchniach powstają warunki korzystne do rozwoju pleśni i zagrzybienia. A co gorsze wilgoć może wnikać wgłęb ścian i prowadzić do ich uszkodzenia.
Nie trzeba nawet wspominać o zaduchu panującym w źle wentylowanej łazience.
Łazienka może być wentylowana w sposób naturalny (wentylacja grawitacyjna) jedynie wtedy, gdy jej kubatura jest większa niż 6,5 m3. W przeciwnym wypadku musi być wentylowana mechanicznie. (za pomocą wentylatorów).
Do usuwania zanieczyszczonego powietrza służy kanał wywiewny. Niezależnie od kubatury łazienki należy zapewnić takie warunki, aby kanał wentylacyjny usuwał 50 m3 powietrza w ciągu godziny. Aby tak się działo kanał musi mieć odpowiednią wielkość (pole przekroju nie mniejsze niż 0,016m2) i długość (co najmniej 2m). Musi też być prawidłowo zakończony nad połacią dachu.
Kratka wentylacyjna, przez którą powietrze dostaje się do kanału wywiewnego musi być umieszczona możliwie blisko sufitu. Jej górna krawędź nie może być niżej niż 15cm od sufitu aby powietrze bez przeszkód napływało do kanału. Nie należy stosować kratek wyposażonych w siatki ochronne zabezpieczające przed insektami. Gęsta siatka znacznie utrudnia przepływ powietrza.
O ile kanały wentylacyjne są wykonane prawidłowo i zapewni się należyty dopływ powietrza, to wentylacja naturalna powinna działać sprawnie – oczywiście w odpowiednich warunkach, czyli gdy w pomieszczeniu jest ciepło, a na zewnątrz chłodno. Sprzyja temu podwyższona temperatura powietrza w łazience w porównaniu z innymi pomieszczeniami w mieszkaniu.
Powietrze wentylacyjne doprowadza się do łazienki zawsze pośrednio, czyli przez pozostałe pomieszczenia. Taki kierunek przepływu należy zachować nawet wtedy, gdy w łazience znajduje się okno. Dlatego drzwi do łazienki nie mogą być szczelne. Aby powietrze przepływało swobodnie, konieczne jest wykonanie w drzwiach odpowiednich otworów lub kratki o łącznej powierzchni 200 cm2. Otwory muszą się znajdować w dolnej części drzwi. Można także podciąć całe skrzydło drzwi o około 2,5 cm.
Gaz w łazience
Przepisy dopuszczają instalowanie w łazienkach urządzeń spalających gaz. Mogą to być przepływowe podgrzewacze wody lub kotły c.o. Nie jest to jednak rozwiązanie wygodne, a dodatkowo trzeba zwrócić jeszcze większą uwagę nie tylko na skuteczna wentylację, ale także zapewnienie powietrza na potrzeby spalania gazu.
To ważne ponieważ przy niedostatecznej ilości tlenu, spalanie przebiega nieprawidłowo i może się zacząć wydzielać tlenek węgla – niezwykle trując gaz. Jest tym groźniejszy, że nie ma zapachu i jest bezbarwny. Zatrucie może się skończyć śmiertelnie. Sprawny system wentylacji powinien zapewnić prawidłowe spalanie, a w wypadku jakichkolwiek nieprawidłowości skutecznie usuwać niebezpieczny gaz, który może się przedostawać do pomieszczenia.
Jeżeli łazienka jest wentylowana naturalnie, a jej kubatura jest mniejsza niż 8m3, wtedy nie może być zainstalowane żadne urządzenie gazowe pobierające powietrze do spalania z pomieszczenia. Dopuszcza się jedynie urządzenia z zamkniętą komorą spalania.
Jeżeli w łazience ma się znajdować urządzenie z otwartą komorą spalania, wtedy kubatura musi być większa niż 8 m3.
Nawet gdy są spełnione te wymagania nie należy zapominać o doprowadzeniu powietrza niezbędnego do spalania. W wypadku podgrzewaczy przepływowych powietrze można doprowadzić pośrednio przez pokoje. Napływ powietrza do pokoi może się odbywać przez nawiewniki umieszczone w oknach lub w ścianach pokoi.
O wiele trudniejsze jest doprowadzenie powietrza do kotła c.o. ze względu na większe zapotrzebowanie na tlen. Według przepisów określających zasady montażu kotłów zasilanych gazem, powietrze powinno być doprowadzone bezpośrednio do pomieszczenia kotła. O ile jest on właśnie ulokowany w łazience, to powstaje problem wychładzania pomieszczenia zimą, co wiąże się ze zużyciem dodatkowej energii na ogrzewanie oraz może powodować dyskomfort podczas korzystania z łazienki.
Kłopotliwe jest także samo wykonanie nawiewu. Może to być nawiewnik okienny lub ścienny o stałej wydajności. Należy jednak pamiętać, że przy dużej wilgotności powietrza występującej w łazience, na nawiewniku podczas dużych mrozów może się pojawiać szron a nawet lód, który z czasem zmniejsza wielkość otworu nawiewnego. Dlatego nawiewnik należy regularnie czyścić.
Wprawdzie właśnie z tego powodu nie zaleca się montowania nawiewników w łazienkach, ale jednocześnie nie ma innego skutecznego sposobu doprowadzenia powietrza.
Wentylatory łazienkowe
Bardzo często stosuje się małe wentylatory montowane we wlocie do kanału wentylacyjnego, a mające wspomagać wentylacje naturalną. Z reguły jednak okazuje się, że skutki ich montażu są inne od oczekiwań. Podstawową wadą takiego rozwiązania jest blokowanie naturalnego przepływu powietrza przez kratkę wentylacyjną. Łopatki wentylatora ograniczają przepływ powietrza gdy wentylator jest wyłączony. A wyłączony jest niemal przez cały czas. Na dodatek część modeli jest wyposażona w klapkę, która od tylnej strony wentylatora zamyka wlot do kanału wentylacyjnego. Jej zadaniem jest przeciwdziałanie zawracaniu powietrza z kanału. Niestety gdy wentylator jest wyłączony, wtedy całkowicie ustaje wentylacja naturalna.
Wentylator nie zawsze sprawdza się w stosunku do oczekiwań także dlatego, że jego parametry nie odpowiadają warunkom, w jakich ma pracować. Często siła z jaka wentylator tłoczy powietrze do kanału okazuje się niewystarczające do przetoczenia powietrza przez cały kanał. W takiej sytuacji mimo, że wentylator pracuje, nie usuwa powietrza z pomieszczenia.
Są sytuacje, w których stosowanie wentylatorów wspomagających jest całkowicie zabronione. Wentylatorów nie wolno stosować w pomieszczeniach, w których są zainstalowane urządzenia spalające gaz w otwartym palenisku (podgrzewacze wody i kotły c.o. z otwartą komora spalania). W takim pomieszczeniu wentylator może zasysać spaliny z kanału spalinowego.
Wentylatorów nie wolno także stosować w budynkach, w których są zbiorcze kanały wentylacji wywiewnej. Pracujący wentylator może bowiem nadmuchiwać powietrze do innych mieszkań podłączonych do tego samego kanału wentylacyjnego.
Ocena: brak ocen
Musisz się zalogować by móc ocenić ten artykuł.
