Polnisch Lüftung Association L'Association Ventilation Polonaise Polish Ventilation Association Zaloguj się / Zarejestruj Profil członka SPW Profil profesjonalny Profil popularny

Przeglądasz profil popularny

Małe wentylatory wyciągowe

Drukuj Powrót
Prostym i zarazem skutecznym sposobem wykonania wentylacji mechanicznej jest zastosowanie zasilanych elektrycznie wentylatorów wyciągowych. Można je zamontować we wlocie do kanału wentylacyjnego (zamiast kratki wentylacyjnej) lub w samym kanale. Wentylatory montowane w miejscu kratki wentylacyjnej mają estetyczne obudowy z tworzywa sztucznego. Ich wielkość (wymiary zewnętrzne, średnica króćca przyłączeniowego) są dostosowane do typowych wielkości kanałów. Najpopularniejsze średnice króćców odpowiadają kanałom 100mm, 150mm. Z reguły producenci oferują także wentylatory do kanałów o innych średnicach.

Dostępne są dwa rodzaje wentylatorów:
- osiowe (przepływ powietrza odbywa się wzdłuż osi, na której jest zamontowany wirnik)
- promieniowe (przepływ powietrza odbywa się prostopadle do osi, na której jest zamontowany wirnik).
Najpopularniejsze ze względu na niedużą wielkość i wystarczające z reguły parametry są wentylatory osiowe.
Wentylatory promieniowe są stosowane w sytuacji, gdy konieczne jest wytworzenie większego ciśnienia, dzięki czemu możliwe jest przetłaczanie powietrza na większą odległość. Wentylatory promieniowe są zatem większe i powodują więcej hałasu.
Wentylatory osiowe pozwalają przetłoczyć powietrze na odległość około 10m, promieniowe zaś w zależności od typu nawet do 100m. Długość kanału i jego gładkość wpływają na wydajność wentylatora, który musi pokonać opory przepływu powietrza.

Do wspomagania wentylacji naturalnej w zupełności wystarczają wentylatory osiowe, które jedynie mają zwiększyć siłę ciągu kominowego. Gdy brak jest zupełnie ciągu należy zastosować wentylator promieniowy.
Należy jednak pamiętać, że wentylator zamontowany na wlocie do kanału wentylacji naturalnej utrudnia swobodny przepływ powietrza w kanale gdy jest wyłączony. Niektóre wentylatory nie są wogóle do tego celu przystosowane. Może się więc okazać, że jego zamontowanie utrudni działanie wentylacji naturalnej i w efekcie przyniesie więcej szkody niż pożytku. Dlatego decyzję o montażu wentylatora wspomagającego wentylację naturalną należy zawsze dobrze rozważyć.

Wentylatory można zamontować zarówno w ścianie jak i w suficie. Należy jednak zapytać sprzedawcę czy wybrany model jest przeznaczony do tego. Wentylatory sufitowe mają inny typ łożysk.
Popularne wentylatory łazienkowe są zbudowane w sposób zapewniający ich bezpieczne użytkowanie nawet przy podwyższonej wilgotności powietrza. Naturalna wilgoć nie szkodzi ich elementom składowym ani nie jest niebezpieczna dla użytkowników. Są to tzw. wentylatory bryzgoszczelne. Ich klasa ochrony to IP 57. Gdy potrzeby jest wentylator wodoodporny należy wybierać klasy zabezpieczeń IP, gdzie ostatnia cyfra to 6,7 lub 8.
Wentylatory można zastosować także w kabinach prysznicowych.  Wtedy konieczne jest zasilanie niskonapięciowe – 12 lub 24V.

Sterowanie
Ponieważ wentylatory stosowane w łazienkach i kuchniach z założenia są włączane okresowo, producenci proponują różne sposoby sterowania ich pracą. Najprostszy sposób to podłączenie wentylatora do zwykłego włącznika i samodzielne włączanie i wyłączanie urządzenia. Zastosowanie potencjometru pozwala dodatkowo regulować obroty wirnika, a przez to wydajność wentylatora.
O wiele praktyczniejsze jest zautomatyzowanie tych czynności. Wentylator może pracować w rytmie określanym przez zegar. Będzie działał cyklicznie przez określony czas, o zadanych godzinach.
Możliwe jest także podłączenie tzw. wyłącznika zwłocznego. Użytkownik uruchamia wentylator włącznikiem lub zapalając oświetlenie w łazience. Wyłączenie nastąpi po określonym czasie od włączenia lub zgaszenia światła. Opóźnienie włączania i wyłączania wentylatora można regulować w pewnym zakresie.
Do włączania urządzenia może służyć także czujka ruchu w pomieszczeniu, uruchamiająca wentylator gdy ktoś wejdzie do pomieszczenia.
Przydatnym rozwiązaniem są czujniki wilgotności, które włączają wentylator, gdy wilgotność względna w pomieszczeniu przekroczy dopuszczalną granicę, a tym samym zapobiegają wyjątkowo niekorzystnym skutkom gromadzenia się wilgoci w pomieszczeniu.

Gdy nie ma kanałów wentylacyjnych
Do pomieszczeń, w których nie ma kanałów wentylacyjnych, a konieczne jest ich wentylowanie, są przeznaczone inne typy wentylatorów wyciągowych. Można je wtedy zainstalować w ścianie lub w oknie. Taki wentylator jest wyposażony w dodatkową kratkę wentylacyjną z siatką zabezpieczającą przed przedostawaniem się owadów i insektów do pomieszczenia. W ścianie lub szybie należy wykonać otwór, a w nim osadzić wentylator. W kratce od zewnątrz z reguły są dodatkowe żaluzje zabezpieczające przed nawiewaniem wiatru do pomieszczenia.
Należy jednak pamiętać, że taki wentylator nie może być umieszczony w dowolnym miejscu. Wyrzutnia powietrza usytuowana na ścianie budynku nie może usuwać uciążliwych lub szkodliwych zapachów.  Nie może także znajdować się bliżej niż 3 metry w poziomie i 2 metry w pionie od najbliższego okna. Ma to szczególne znaczenie, gdy powietrze jest bardzo zanieczyszczone, na przykład pochodzi z okapu nad kuchnią.

W kuchni
Wentylacja w kuchni służy do usuwania powietrza napływającego z innych pomieszczeń, a dodatkowo do usuwania zanieczyszczeń powstających podczas gotowania. Najwłaściwszym rozwiązaniem, choć nie wymagają tego przepisy, jest wykonanie w kuchni dwóch kanałów wentylacyjnych. Jeden powinien służyć do usuwania powietrza, drugi do podłączenia okapu nadkuchennego. Dodatkowy kanał warto budować także wtedy, gdy w kuchni znajduje się kanał wywiewny wentylacji naturalnej. Okapy nadkuchenne podłączone bezpośrednio do jedynego kanału mogą zakłócać lub wręcz uniemożliwiać wyciąganie powietrza w sposób naturalny, gdy wentylator w okapie jest wyłączony. Okapy nadkuchenne wyposażone w filtry powodują znaczne opory przepływu powietrza. Gdy niemożliwe jest wykonanie oddzielnego kanału okap powinien pracować w obiegu zamkniętym. Powietrze po przefiltrowaniu powinno powracać do pomieszczenia.
Okap można także podłączyć do kratki wentylacyjnej. Należy to zrobić w taki sposób, żeby przynajmniej 1/3 jej powierzchni została w górnej części nie przesłonięta. Kratkę oraz wielkość otworu łączącego z kanałem należy w takim wypadku odpowiednio powiększyć.
W okapach nadkuchennych podłączanych do kanału wentylacyjnego najlepiej sprawują się wentylatory promieniowe, ze względu na swoją wydajność. Specjalnie przeznaczone do tego celu wentylatory mają dodatkowe siatki zabezpieczające wirnik przed zabrudzeniem tłuszczami znajdującymi się w usuwanym powietrzu.

Kiedy można stosować wentylatory, a kiedy nie
Wentylatory wyciągowe najpowszechniej stosuje się w łazienkach i w kuchniach, ale równie dobrze mogą się sprawdzić w innych pomieszczeniach.

Według przepisów wentylację mechaniczną wyciągową (tak można zaklasyfikować wentylator wyciągowy) trzeba stosować:
- w małych łazienkach - gdy ich kubatura jest mniejsza niż 6,5 m3,
- w kuchniach ulokowanych w pomieszczeniu bezokiennym (na przykład we wnęce w przedpokoju) – gdy jest przewidziana kuchenka gazowa,
- w kuchniach połączonych z pokojem – wtedy konieczne jest zastosowanie okapu nad kuchenką oraz dodatkowego otworu wywiewnego.

Należy jednak pamiętać,
że w kilku wypadkach montaż wentylatora jest surowo zabroniony, ze względów bezpieczeństwa.


Wentylatorów wyciągowych nie wolno używać: 
  • w pomieszczeniach, w których znajdują się urządzenia z otwartą komorą spalania zasilane gazem lub innym paliwem, a więc podgrzewacze wody i kotły pobierające powietrze do spalania z pomieszczenia,
  • w pomieszczeniach, w których znajdują się otwarte paleniska na paliwa stałe, płynne lub gazowe, a więc między innymi kominki bez wkładów lub kaset. W obydwu przypadkach może bowiem dojść do zasysania spalin lub dymu z paleniska lub poprzez kanały wentylacyjne. Zakaz nie dotyczy kuchenek gazowych.
  • w pomieszczeniach podłączonych do zbiorczych kanałów wentylacyjnych. W starych budynkach wielokondygnacyjnych mieszkania na co drugiej kondygnacji podłączano do wspólnych kanałów. Działający wentylator będzie w takim przypadku wtłaczał powietrze usuwane z mieszkania na niższej kondygnacji do położonego wyżej.
  • W budynkach o nieszczelnych kanałach wentylacyjnych – ciśnienie wytwarzane przez wentylator w kanale może powodować przedostawanie się powietrza wraz z zanieczyszczeniami do innych pomieszczeń, przez które przechodzi kanał.
Pamiętaj o dopływie powietrza
Instalując wentylatory wywiewne należy pamiętać, że będą one skutecznie usuwać z pomieszczeń zużyte powietrze tylko wtedy, gdy będzie zapewniony właściwy dopływ świeżego powietrza do budynku z zewnątrz oraz przepływ powietrza przez mieszkanie. W przeciwnym wypadku, gdy mieszkanie jest zbyt szczelne (szczelne okna i drzwi wejściowe) wentylatory będą zasysały powietrze do mieszkania w sposób niekontrolowany. Może się okazać, że wentylator łazienkowy będzie zasysał powietrze przez kanały wentylacyjne w kuchni i toalecie lub odwrotnie. Spowoduje to nie tylko dyskomfort mieszkańców – może wyziębić się łazienka lub toaleta, może być zassane powietrze z wylotu odpowietrzenia kanalizacji na dachu, ale może także dojść do zasysania spalin opuszczających kanały spalinowe zlokalizowane z reguły w sąsiedztwie wentylacyjnych.
 
 

Ocena: brak ocen
Musisz się zalogować by móc ocenić ten artykuł.

Copyright 2010 Stowarzyszenie Polska Wentylacja